Mijn boek

Ik was vorige week zomaar wat aan het graven, dat doe ik graag, en kwam omhoog op een mooi grasveldje ergens in een tuin. Ik keek om mij heen en zag niet ver bij mij vandaan een meneer zitten aan een tafel. Hij keek naar mij, ik keek naar hem en hij vroeg mij zijn naam. Nadat ik had gezegd dat ik Japie Mol ben, heeft hij mij uitgenodigd bij hem aan tafel en hij stelde zich voor als Marcus G. Anton. Ik kreeg van hem een glaasje prik en we raakten in gesprek. Ik vertelde hem over wat ik zo allemaal meemaakte in mijn mollenleventje en hij luisterde aandachtig. Plots sprong hij op en riep ‘Stop, Japie! Ik ga pen en papier halen en schrijf alles op’. Hij rende naar binnen en kwam terug meteen pen en schrijfblok. Vanaf dat moment heeft hij alles opgeschreven wat ik vertelde, het is allemaal niet zo bijzonder, maar hij vond het blijkbaar erg leuk. Ook in de dagen daarna hadden we afgesproken, ik liep dan in de gang die ik had gegraven naar hem toe en zat aan tafel lekker op mijn gemakje te vertellen. Hij noteerde en stelde af en toe wat vragen, maar meestal was ik aan het woord. Na een paar dagen zei hij me dat hij een boek ging schrijven met mijn verhalen erin. Nou zeg, een heus boek, dat is wat, dat had ik niet verwacht. Ik ben al een paar dagen niet meer bij meneer Marcus geweest, maar ik ga binnenkort weer naar hem toe. Hij zei me de laatste keer dat het boek bijna klaar is. Ik ben mollennieuwsgierig! En jullie? Ook nieuwsgierig naar mijn verhalen? Dan hou mijn website maar goed in de gaten, binnenkort vertel ik jullie meer over het boek. Tot dan vrienden!